ملاحظات انتخاب بیماران
کاندیدهای بالقوه برای BHT، بیمارانی هستند که کمبود نسبی یا مطلق مو در ناحیه پشت سر دارند و این کمبود باعث می شود نتوان از آن ناحیه برای پوشش ناحیه طاس استفاده کرد. یکی از دلایل این کمبود، ریزش بیش از حد، یا استفاده زیاد از این ناحیه در پیوند موهای قبلی است. بعد از برداشت مو از ناحیه پشت سر، پوست سر دچار کشش می شود و به مرور، جای پوست برداشته شده را پر می کند اما استفاده مکرر از این ناحیه، باعث کشش بیش از حد پوست سر و تنک و یا نازک شدن آن می شود.
به طور معمول، موهای صاف و کوتاهتر از ناحیه پا، مناسب تر برای بازسازی یا ترمیم موی سر و شقیقه هستند، در حالی که موهای ریش بلندتر هستند و برای پر کردن تراکم و رفع اثر محل جراحی ها مناسب تر هستند. انتخاب بدن به عنوان منبع پیوند مو، حاصل بخشی از تحقیقات و مشاهدات است که نشان می دهد موهای بدن به طور عمومی، ویژگی های خود را هنگام پیوند به محل گیرنده، حفظ می کنند. به عنوان مثال، موهای ریش محکم تر هستند و می توانند از موهای کوچکتر و کوتاهتر پاها بلندتر شوند.
قطر فولیکول، رنگ، بافت، سرعت رشد، و زاویه شفت مو نیز باید در نظر گرفته شود تا موهای پیوند شده، با محل گیرنده مو بهترین تطابق را داشته باشند، با توجه به این که ترکیب موها می تواند از مناطق مختلف بدن فراهم شود و برخی از منابع موی بدن، مانند ریش، سریعتر رنگدانه های خود را از دست می دهند.
به دست آوردن موهای با کیفیت و خوب از ریش و یا سایر نقاط بدن امری ضروری است. در این گزارش مشاهده شد که موهای ترمیمی با متوسط پراکندگی ≥ 8 در هر سانتی متر مربع برای کیفیت پیوندی مناسب است.
مثال از موهای با کیفیت و با تراکم مناسب در یک مرد 40 ساله
در زمان استفاده از این روش، باید مراقب نواحی تنک بود. به عنوان مثال، شکل زیر نواحی از شکم یک بیمار را نشان می دهد (مشخص شده با علامت X) که در مقایسه با منطقه ای که با دایره مشخص شده است تراکم کمتر از 8 در هر سانتی متر مربع دارد.
در این مرد 40 ساله، مناطق مناسب و قابل اعتماد ناحیه شکم نشان داده شده است. یکنواختی و تراکم مو در ناحیه خط کشیده شده قابل قبول است، اما ناحیه پایین که توسط علامت X نشان داده شده مناسب نیستند.
در عمل، معمول است که یک منطقه خاص از بدن را به نواحی قابل اعتماد و غیر قابل اعتماد تقسیم می کنند. شکل زیر یک مثال را نشان می دهد که در آن ناحیه پا، به علت ریزش مو کامل، دارای موهای غیر قابل اعتماد نسبت به بقیه مناطق است. این ناحیه به طور چشمگیر دارای تراکم نامطلوب است.
یکی دیگر از عواملی که اهمیت ناحیه پشت سر برای جراحی به حساب می آید، آن است که مو در این نواحی، در حین انتقال و استخراج، کمتر آسیب می بیند. یک روش دیگر نیز در بیماران به کار گرفته شد. ابتدا، استفاده از مینوکسیدیل ۵% در ناحیه اهداء مو، یک یا دو بار در روز بین 6 هفته و 6 ماه قبل از عمل جراحی. دلیل استفاده از این درمان آن بود که فاز تلوژن (telogen)، با القاء حس استراحت به فولیکول ها در این فاز، کوتاه تر شود تا فاز آناژن (anagen) شروع شده و این فاز نیز طولانی شود تا قطر مو بیشتر شود.
حدود 7 تا 10 روز قبل از جراحی برای BHT از ناحیه ریش، (یا 2 تا 3 روز برای BHT از ناحیه ریش)، ناحیه برداشت مو تراشیده شد تا موهایی که در آخر فاز آناژن هستند شناسایی شوند. برای این کار، از روش phototrichogram، که برای شمارش این موها ابداع شده است استفاده شد.
ادامه دارد ...
