نتایج مشاهده شده در مطالعه بدین صورت است که استفاده از دستگاه چرخاننده و سوزن اصلاح شده، درصد گرفت هایی که به راحتی از ناحیه بافت جدا می شوند را افزایش داده است. این امکان وجود دارد که این گرفت ها، نسبت به کمبود اکسیژن و یا خشک شدن، بیشتر حساس شده باشند، در مقایسه با گرفت هایی که مقداری از بافت اطراف در هنگام خارج کردن، به آنها چسبیده است اما نیاز به وقت دیگری برای جداسازی توسط سوزن های زیر پوستی دارند.
روش ساده‌ی «مانور جاروی FUE» (FUE swipe maneuver) و پیدا کردن سریع این فولیکول ها و برداشتن و نگهداشتن آنها در ظرف مناسب، روشی است که در این مطالعه استفاده گردید. در این روش، کشیدن آرام گاز مرطوب، بعد از استفاده از سوزن زیر پوستی در محل اهداء فولیکول، حدود ۵۰ تا ۱۰۰ فولیکول را از محل خارج می کند. ارتباط بین ماندگاری گرفت ها و زمان خروج کردن و نگهداری آنها، به طور دقیق مورد تحقیق قرار نگرفته است،
اما مدارک بیوشیمیایی نشان می دهند که این زمان، تا حد ممکن باید کوتاه باشد. لازم است که محل کاشت مو، با تیغ های مخصوص و با دقت شکافته شود تا گرفت ها با تراکم بیشتری در محل کاشته شوند.
پس از «مانور جاروی FUE»، گاز مرطوب بیشترین گرفت را که از بافت به طور کامل جدا شده است، به خود می گیرد. برخی از گرفت ها نیز ممکن است در سطح روی پوست بمانند.
در این مطالعه، محل اهداء گرفت (در غیر سر)، بعد از عمل باز نگهداشته شده و با استفاده از باسیتراسین یا پماد نئوسپورین برای 7 روز اول، ۲ بار در روز، پوشش داده می شوند و لوسیون حاوی ترامامزینولون 0.1٪ روزانه برای 3 روز اول بعد از جراحی استفاده شد.
بررسی عمل در بیماران
نظرسنجی از بیماران از ژوئن 2011 تا ژوئن 2012 به منظور ارزیابی بهبود محل اهداء گرفت، ارزیابی میزان رشد محل کاشت مو، و رضایت عمومی بیماران انجام گرفت. از کسانی که در ارزیابی شرکت کرده بودند، خواسته شد که به موارد مورد سؤال، از ۰ تا ۱۰ امتیاز بدهند.
نتایج بررسی
یکصد و بیست و دو آقا در این مطالعه شرکت کردند. میانگین سن بیماران، 7/42 سال بود (انحراف معیار 67/68، دامنه، 24 تا 66 سال).
در 113 بیمار (92.6٪)، موهای ناحیه‌ی ریش یکی از منابع برداشت گرفت برای روش BHT بود. در 78 بیمار (۶۳.۹٪)، موهای سر محل دیگری برای برداشت گرفت بود. شش بیمار (۴.۹٪) گرفت های برداشته شده، تنها از نواحی تنه، اندام یا زیر بغل بودند و در آن هیچ مویی از ناحیه ریش و سر برداشته نشد.
مناطق اصلی کاشت مو عبارتند از ناحیه سر، محل جراحی نوار اسکار و تاج سر. در بیش از نیمی از بیماران (65 نفر، 53.3٪)، عمل ترمیم محل جراحی نوار پشت سر، به تنهایی، یا همراه با بازسازی مناطق طاسی پوست سر که در آن موهای ریش به محل جراحی نوار پشت سر، پیوند زده شد. چهار بیمار درخواست پیوند ابرو نیز داشتند. در هر 4 مورد از این بیماران، بیش از 6000 پیوند به پوست سر و کمتر از 100 پیوند در محل ابرو انجام شد.
