پوست سر به شیوه ای «کشتی وار» برداشته می شود به طوری که همراه موی 3 تا 4 میلی متری باشد. پوست سر برداشته شده، در محلول فیزیولوژیکی پاکسازی و تمیز می شود و چربی زیر جلدی آن از بین می رود. سپس با قیچی برش موازی، به قطعات کوچک میله ای مو بریده می شود. تک تک برش ها باید شامل بافت اطراف نیز بشود.
محل کاشت مو با تیغ 1 میلیمتری یا یک سوزن تزریق ضخیم شکافته می شود و قطعات کوچک میله ای مو دانه دانه در آنها قرار می گیرند. گاز استرلیزه شده با روغن زیتون بر روی محل عمل قرار داده می شود و روی آن بانداژ می گردد.
پس از ۲ تا ۳ هفته، موشهای کاشته شده می ریزند، اما پس از آن موها از همان منطقه دوباره رشد می کنند.
بخش دهنده ي مو بهتر است تا حد ممکن کوچک باشد. دلیل این امر این است که در یک میله های مو بزرگ، موها به شیوه ای غیر طبیعی رشد می کنند. بهتر است تمام عمل را با میله های موی کوچک انجام دهیم، به طوری که رشد آنها را نمی توان از رشد طبیعی متمایز کرد. متأسفانه این روش بسیار پیچیده و دشوار است و بنا بر این من معمولا ترکیبی از پیوند های کوچک به سوراخ های 1 میلیمتری و موهای تک در سوراخ های سوزنی را استفاده می کنم.
در واقع، جالب است که این توصیف دقیقا شبیه تکنیکی است که امروزه استفاده می شود!
مروری بر تکنیک های ترمیم و کاشت مو - تکنیک های بازیابی مو
کاشت مو روش های مختلفی دارد که مشاور و پزشک شما، در مورد انتخاب روش بهتر در این زمینه به شما مشاوره خواهد داد. این مسأله، وابسته به میزان تراکم بانک مو، میزان تاسی سر و مقدار پوششی شما انتظار دارید دارد و همین امر، در هزینه کاشت مو نیز تأثیر خواهد داشت. بنا بر این، نباید چشم و گوش بسته، به قیمت های پایینی که بعضی برای این عمل جراحی مهم تبلیغ می کنند اعتماد کرد.
در حالی که اکتشافات و تحقیقات ژاپنی ها بعد از آن دیگر مطرح نشد، جراحان غربی چندین تکنیک جراحی پلاستیک در دسترس را برای پخش مجدد موهای اهدا کننده استفاده کردند.
سه دسته عمومی از روش های جراحی ترمیمی وجود دارد که می تواند به شرح زیر خلاصه شود:
۱- فلپ های پوستی (فلپ های پیشرفت، فلپ های چرخشی و فلاپ های آزاد)
۲- برداشت جراحی (کاهش آلوپسی)
۳- گرفت های در دسترس، از محل اهداء مو به منطقه طاس.
هر سه نوع روش عمل هنوز در زمان نوشتن مقاله انجام می شوند، اما پذیرفته شده ترین تکنیک شناخته شده، به عنوان «ریز پیوند (micro-grafting)»، «کوچک پیوند (mini-grafting)» و به ویژه «پیوند واحد فولیكولار (follicular unit transplantation یا FUT)» مشهور است.
نوارهای پوست
دانه های کوچک میله ای و حتی نوارهای بریده شده از پوست محل اهداء کننده ي مو، برای چندین دهه برای اصلاح محل زخم در پوست سر و ابرو استفاده شده است. روشها بعد از سال1975 عمدتا به دلیل فعالیت های «جی جوری» روند رو به رشد دیگری یافت. نوارهای طولانی برداشته شده از پوست سر برای به دست آوردن گرفت، هم چنان استفاده می شد، اما برای بیماران چندان خوشایند نبود. به این دلیل که احتمال شکست این روش در آنها بود و حتی زمانی که موفقیت آمیز بود، رشد موهای جلوی پیشانی، از نظر تراکم و جهت غالبا غیر طبیعی بود. در روش های امروزی، استفاده روزمره از فلپ های پوستی محدود به افراد خاصی است.
